Ikony pisane są według zbioru ścisłych reguł czyli tzw. kanonu ikonopisarskiego. Tylko ścisłe przestrzeganie tych zasad pozwala na stworzenie ikony kanonicznej. Drewno na podobrazie Ikony powinno być dobrze wysuszone. Nie może być to drewno „żywiczne” czyli iglaste. Najlepszym materiałem jest drzewo liściaste np lipa, olcha, topola lub brzoza syberyjska. Podobrazie wykonywane jest z tzw. sklejki czyli co najmniej 3 listew sklejanych na przemian na którą wklejane jest płótno. Dzięki temu malatura jest bardziej wytrzymała na naprężenia związane z pracą drewna, ale ma to również związek z konkretnym odniesieniem teologicznym. Jest to nawiązanie do pierwszej ikony- Obrazu zbawcy nie uczynionego ręką ludzką, Acheiropoietos, odbitej twarzy Jezusa Chrystusa na płótnie ( Chusta Świętej Weroniki lub przypowieść o królu Abgarze)
Ikony zabezpieczane są również tzw. szpongami czyli poprzecznymi listwami wsuwanymi od tyłu metodą „na jaskółczy ogon”. Bardzo istotne jest to by szpongi były bezwzględnie wykonane z twardszego drzewa niż podobrazie. Grunt wykonywany jest na bazie kredy szampańskiej i kleju króliczego. Nakłada się go metodą „na krzyż” w dwunastu warstwach (jest to teologiczne odniesienie do liczby Apostołów). Następną czynnością jest odpowiednio dobre wyszlifowanie go. Do pisania ikony służą suche pigmenty mieszane z żółtkiem i białym wytrawnym winem. Najlepszymi barwnikami są naturalne minerały i glinki.
W końcowej fazie pisania Ikony na aureole (nimby) lub całe tło nakładane jest 24 karatowe, płatkowe złoto ( opcjonalnie złoto białe, srebro lub platyna ). Czynność ta to tzw pozłotnictwo. Niekiedy by zmniejszyć koszt powstawania Ikony stosuje się zamienniki w postaci płatków stopów metali nieżelaznych ( szlagmetal za złoto i szlagaluminium za srebro) . Następnie dokonujemy opisu Ikony nanosząc imię przedstawionego świętego lub nazwa danego święta. Ostatnim etapem jest zabezpieczenie Ikony szelakiem lub olifą (jest to rodzaj werniksu), można również Ikonę pokryć patyną. Materiały i elementy używane w czasie powstawania ikony powinny być naturalne i być wykonane z minerałów, roślin lub pochodzić ze świata organicznego. Niestety z powodu cen, niektóre z pigmentów coraz częściej zastępuje się ich sztucznymi, syntetycznymi odpowiednikami. Istotą ikony jest również harmonia i język symboli wspólnych dla całego Kościoła wschodniego i zachodniego.
Ikony za pomocą malarskich środków, widzialnych dla ludzkich oczu, przekazują Boże piękno i chwałę Boga, noszą imię swojego prawzoru i przekazują jego przebóstwioną naturę. Ikonopista zaś nie jest autorem, a tylko i wyłącznie narzędziem w jego rękach . Użycza mu siebie by ON mógł się objawić.
„ Od czasu, gdy Bóg pojawił się w ciele i żył wśród ludzi, mogę przedstawiać to, co jest widzialne w Bogu” pisał św. Jan.
